เสียนักเตะแอฟริกากับเอเชียให้ทีมชาติ = เครียด

อะไรที่ไม่เคยเห็นและไม่คิดจะได้เห็นก็ได้เห็น ทั้งในระดับสโมสรไล่เรื่อยไปจนถึงทีมชาติ

ญี่ปุ่นแพ้ 3 นัดรวดในรอบแรกฟุตบอลโลก 1998 ที่ตัวเองเข้าแข่งเป็นหนแรกในประวัติศาสตร์ เกาหลีใต้ก็ไม่เคยผ่านรอบแรกเวิลด์คัพได้เลยจนกระทั่งปี 2002 ที่ตัวเองเป็นเจ้าภาพ ซาอุดีอาระเบียถูกเยอรมันขยี้ 0-8 ในคราวเดียวกัน

แคเมอรูนดีหน่อยตกรอบแรกฟุตบอลโลก 1982 ทั้งที่ไม่แพ้ใครเลย น็อกอาร์เจนติน่าและทะลุเข้าถึงรอบ 8 ทีมสุดท้ายอิตาเลีย 1990 หากก็แทบจะเป็นทีมเดียวร่วมกับ ไนจีเรีย ในปี 1994 ที่เป็นเหมือนตัวแทนของทวีป และว่ากันตามตรงก็ไม่ได้มีลุ้นอะไรอย่างจริงๆ จังๆ

ในวันนี้ทีมอย่าง ญี่ปุ่น สามารถอัดทั้ง เยอรมัน และ สเปน หัวทิ่มในฟุตบอลโลก เกาหลีใต้แม้จะผ่านบ้างไม่ผ่านบ้างแต่ก็ได้ลุ้นเข้ารอบน๊อกเอ๊าต์เวิลด์คัพทุกสมัย ขณะที่ ซาอุดีอาระเบีย หรูสุดเป็นทีมเดียวในฟุตบอลโลก 2022 ที่ยัดเยียดความพ่ายแพ้ให้อาร์เจนติน่าแชมป์โลก

กานาเกือบเข้ารอบรองชนะเลิศเพียงมือปีศาจของ หลุยส์ ซัวเรซ ในปี 2010 แต่ โมร็อกโก ข้ามกำแพงสูงใหญ่ที่ขวางกั้นฟุตบอลกาฬทวีปกับศึกเวิลด์คัพได้สำเร็จสดๆ ร้อนๆ ที่กาตาร์ เมื่อตะลุยเข้าไปถึงรอบตัดเชือกด้วยผลงานโดดเด่นจนได้รับคำชื่นชมไปทั่วโลกว่าเป็นของจริงไม่ใช่ฟลุ้ค

นักฟุตบอลชั้นนำมากมายแห่ไปลงลีกซาอุฯ นักเตะเอเชียและแอฟริกาเป็นตัวหลัก บางคนเป็นถึงกัปตันทีมระดับพรีเมียร์ลีกและลีกใหญ่ๆ ของยุโรป

บทบาทที่มากมายขนาดนี้ของเอเชียและแอฟริกา ย้อนกลับไปสัก 2 ทศวรรษที่แล้ว อย่าว่าแต่มองเห็นมันเลย กระทั่งนึกเราก็ยังจินตนาการภาพเหล่านั้นไม่ออก

อาจจะมีเพียง จอร์จ เวอาห์ เมื่อครั้งย้ายจาก ปารีส แซงต์-แชร์กแมง ไปเป็นนักเตะของ เอซี มิลาน คนเดียวกระมังที่เข้าข่ายยกเว้น ศูนย์หน้าไลบีเรียนสถาปนาตัวเองขึ้นเป็นซูเปอร์สตาร์ ฟาดบัลลงดอร์ประวัติศาสตร์ไปครองได้ด้วย

แต่คนอื่นๆ รอบตัวทั้งแอฟริกาและเอเชีย แม้พอจะมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้จักอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มีใครมีสถานะสตาร์เด่นได้รับการเชิดชูและเป็นที่ยอมรับในวงกว้างอย่างทุกวันนี้

โธมัส เอ็นโคโน่ โรเจอร์ มิลล่า คาซูโยชิ มิอุระ ดาเนียล อโมคาชี่ เจย์เจย์ โอโคชา ฮิเดโตชิ นากาตะ เอ็นวานโก้ คานู.. แต่ละคนโด่งดังอยู่นะครับ มิลล่านั่นดังทะลุฟ้าเลยล่ะแต่เป็นกับฟุตบอลโลกไม่ใช่สโมสรเลย

พวกเขาไม่ถึงกับเป็นหัวใจของสโมสรชนิดที่แฟนบอลรู้สึกว่าขาดไม่ได้ ในจำนวนนี้อาจจะมี โอโคชา กับ นากาตะ ที่ได้รับการยอมรับในระดับสูงกว่าคนอื่น

ถัดมาในยุค 2000 เราเริ่มได้เห็นบทบาทที่มากขึ้นกว่ายุค 1990 อย่าง พาร์ค ชี-ซอง ครั้งอยู่ พีเอสวี ไอนด์โฮเฟ่น ชินจิ คางาวะ ตอนเล่นให้โบรุสเซีย ดอร์ทมุนด์ หรือ ไมเคิ่ล เอสเซียง กับ ดีดิเย่ร์ ดร็อกบา ที่เชลซี ซามูแอล เอโต้ กับบาร์เซโลน่า กลุ่มนี้ถือว่าสำคัญต่อทีมในระดับหัวใจ

เพียงแต่ปริมาณในค่าเฉลี่ยก็ยังไม่เท่ายุคปัจจุบันที่แต่ละทีมต้องวุ่นวายวางแผนอย่างหนักเพื่อรับมือกับการเสียนักเตะแอฟริกันและเอเชียไปให้ทีมชาติร่วมๆ 4-5 สัปดาห์

สองปีก่อน แฟนบอลลิเวอร์พูลต้องโอดครวญกับการเสีย โมฮาเหม็ด ซาลาห์ และ ซาดิโอ มาเน่ ที่ไปเล่นศึกเนชั่นส์ คัพ แห่งแอฟริกา มาปีนี้ก็ต้องเหงื่อตกกับการเสียซาลาห์อีกครั้งและต้องหาเบอร์ 6 ที่มาเล่นแทน วาตารุ เอนโด

สเปอร์สจะเคว้งคว้างแค่ไหนกับการเสีย ซน ฮึง-มิน ให้ทีมชาติเกาหลีใต้ วูล์ฟแฮมป์ตัน วันเดอเรอร์ส อีกเล่า ฮวาง ฮี-ชาน กำลังโลดแล่นเป็นหัวใจของเกมรุกที่ โมลินิวซ์ กราวนด์ แฟนบอลยอมรับสุดหัวใจ

ทาเคฮิโระ โทมิยาสึ แห่งอาร์เซน่อลก็เป็นปราการเหล็กคนสำคัญของทีม หรือ คาโอรุ มิโตมะ ก็พลังขับเคลื่อนเกมบุกของไบรท์ตัน

อเล็กซ์ อิโวบี้, โมฮาเหม็ด คูดุส, อองตวน เซเมนโย่, จอร์แดน อายิว, ป๊าป ซาร์ (เจ็บ), นิโกลัส แจ๊คสัน, อีฟส์ บิสซูม่า, นาเยฟ เอเกิร์ด, อันเดร โอนาน่า, โซฟียาน อัมราบัต ต่างก็ทิ้งรูโหว่ให้ต้นสังกัดในพรีเมียร์ลีกต้องขบคิดทั้งสิ้น

หรือจะเป็น วิคเตอร์ โอซิเมน แห่งทีมชาติไนจีเรียของนาโปลี ที่คงทำให้แชมป์เก่ากัลโช่ เซเรีย อา เครียดไม่เบา ขณะที่ไฟร์บวร์กก็คิดหนักกับการขาดหายไปของ ริตสึ โดอัน

สตุ๊ตการ์ทยิ่งกุมขมับเลยที่ เซอู กีราสซี่ ดาวซัลโวประจำทีมต้องกลับไปช่วยกินี หรือ เรอัล ซาราโกซ่า จะกระทบแค่ไหนกับการไม่มี ทาเคฟุสะ คุโบะ

เรโอะ ฮาตาเตะ กับ ไดเซน มาเอดะ หายไปพร้อมๆ กันแบบแพ็คคู่ กลาสโกว์ เซลติก ต้องหาทางแก้ไขสถานการณ์ อี คัง-อิน ไม่อยู่ เปแอสเชจะแก้ปัญหาอย่างไร

และ.. คนอื่นๆ อีกมากมายทั่วยุโรป ทั้งลีกใหญ่ ลีกรอง ลีกเล็ก

ปัจจุบันนักเตะแอฟริกาและเอเชียล้วนมีบทบาทสำคัญในระดับนั้น มีอิทธิพลต่อเกมขนาดทำให้กองเชียร์ต้องใจหายเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่จะไม่มีพวกเขา

เราไม่มีทางได้สัมผัสความกังวลเหล่านี้เลยในฟุตบอลสมัยก่อน เพราะฉะนั้นเมื่อฟุตบอลแอฟริกัน เนชั่นส์ คัพ หรือ เอเชียน คัพ มาถึงในยุคนั้น มันจึงไม่ได้มีแรงสั่นสะเทือนเท่าในวันนี้.. คือมีอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ในขอบเขตที่แคบกว่าปัจจุบัน

มันเป็นภาพที่แปลกสำหรับคนที่ผ่านการรับรู้ฟุตบอลในยุค 1980 ไล่เรื่อยมาผ่านยุค 1990 เนชั่นส์ คัพ กับ เอเชียน คัพ ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรมาก หรือในยุค 2000 ขนาด พาร์ค ชี-ซอง ที่อาจทำให้พีเอสวีปวดหัวเมื่อต้องเสียเขาไปให้ทีมชาติ เมื่อเติบโตขึ้นได้ย้ายไป แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ก็ไม่ได้ทิ้งความเครียดให้แฟนบอลปีศาจแดงมากนักตอนที่ไปลุยศึกเอเชียน คัพ ปี 2011

โลกหมุนไป อะไรๆ ก็หมุนตาม ความเปลี่ยนแปลงคือสิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ มันครอบงำทุกวงการ จะช้าจะเร็วสักวันหนึ่งก็ต้องมาถึง

เมื่อความสำคัญของนักเตะแอฟริกาและเอเชียมีมากมายขนาดนี้ มันจึงทำให้ทัวร์นาเม้นต์ แอฟริกัน เนชั่นส์ คัพ และ เอเชียน คัพ ได้รับความสนใจมากขึ้นในปัจจุบัน

อีกไม่กี่วันก็เปิดฉากแล้วนะครับ เอเชียน คัพ ที่กาตาร์เตะกันตั้งแต่วันที่ 12 ม.ค. ถึง 10 ก.พ. ศึก AFCON หรือ แอฟริกัน เนชั่นส์ คัพ ที่ไอวอรี่โคสต์ เหลื่อมกันแค่วันเดียวเตะระหว่าง 13 ม.ค. ถึง 11 ก.พ.

มันกลายเป็นฟุตบอลระดับที่หลายคนให้ความสนใจติดตามการแข่งขันไปเรียบร้อยแล้ว ด้วยคุณภาพของผู้เล่นที่ทั้ง 2 ทวีปต่างพัฒนาขึ้นมาประดับวงการ

ถ้ามองรายการนี้แบบเอาแต่ใจหน่อยสำหรับแฟนบอลของสโมสร บางคนคงอยากให้ทีมชาติของนักเตะ “ไปไว มาไว” เตะ 3 นัด ตกรอบรอบแรก แล้วก็กลับมาช่วยต้นสังกัด

อย่างที่บอกนะครับว่าเอาแต่ใจ.. ขึ้นชื่อว่าเอาแต่ใจมันก็ชัดเจนอยู่ในตัว อาจเป็นการเอาแต่ใจแบบน่ารักๆ ไม่ซีเรียส หรือจริงจังเอาเป็นเอาตายก็ได้ แต่ที่แน่ๆ คนอียิปต์ กานา เซเนกัล ไอวอรี่โคสต์ แอลจีเรีย โมร็อกโก เกาหลีใต้ ญี่ปุ่น และชาติอื่นๆ เขาคงไม่เออออห่อหมกด้วยแหละ

กับ 2 รายการนี้ สโมสรจะต้องเสียผู้เล่นให้ทีมชาติน้อยที่สุด 3 เกม (ตกรอบแรก) มากที่สุด 7 เกม (ไปถึงรอบชิง)..

แต่ละคนคงจะมีมุมมองต่อทีมชาติเหล่านั้นแตกต่างกันไป บางคนอาจจะเชียร์ บางคนอาจจะเฉย หรือบางคนอาจจะลุ้นให้ตกรอบเร็วๆ

ก็เชียร์กันตามสะดวกครับ ถึงอย่างไรจะเร็วจะช้าพวกเขาก็ต้องกลับมาสู่สโมสรอีกครั้งอยู่แล้ว เพียงแต่บางคนอาจมาสายนิดๆ หน่อยๆ.. แบบว่าเล่นเต็มอัตราศึก เตะมันครบทั้ง 7 นัดเท่านั้นเอง

UFA365 เว็บพนันออนไลน์

สล็อต365 UFA365 แทงบอล365
UFA365 สมัครฟรี คลิ๊กเลย ➢ https://ufa365d.ibetauto.com/ufa365d/ufabet/register
สอบถามเพิ่มเติม 🆔 𝙇𝙄𝙉𝙀 : @ufa365d